Historia:

            Siedzibą gminy jest Lądek. W starych dokumentach o Lądku pisano Consale, Cossale, Cossal (Kościół). Lądek był głównym ośrodkiem lokalnego handlu solą wydobywaną w okolicach Wrąbczyna. W XIII wieku był osadą targową , leżącą na skrzyżowaniu szlaków handlowych łączących Kalisz z Gnieznem i Poznań z Łęczycą. Do 1796 r. była to własność klasztoru cystersów w Lądzie. Gmina Lądek jest gminą wiejską, choć w 1250 r. książę kujawski Kazimierz nadał Lądkowi prawa miejskie, po czym w 1870 r. prawa te zostały mu odebrane z powodu czynnego udziału mieszkańców Lądku w Powstaniu Styczniowym 1863 r.  W XVII w. zaczęto używać nazwy Lądek.  W 1713, w przywileju wydanym przez opata Antoniego Łukomskiego, występuje zapis „Miasteczko Lądkowskie”. W 1908 r. Druh Bronisław Gutowski założył jednostkę Ochotniczej Straży Pożarnej. W latach 1939 - 1945 Lądek włączono do hitlerowskich Niemiec. Otrzymał nazwę Landorf. Posterunek SS wraz z urzędem gminy znajdował się w obecnym budynku mieszczącym ośrodek zdrowia, pocztę i przedszkole przy ul. Pyzderskiej. W 1944 r. rozpoczęto budowę baraków robotniczych w których miała mieszkać garstka ocalałych mieszkańców Lądku przeznaczonych do pracy. Pozostałych mieszkańców planowano wymordować w miejscowości Golina. Plany wroga nie powiodły się. Dziś baraki są zaadaptowane na potrzeby GS-u. W swej historii gminy były przekształcane w gromady, ale ostatecznie od 1990 r. prawodawstwo ponownie określa gminę jako podstawową jednostkę samorządu terytorialnego.